Ściany i Stropy, Poradniki budowy domu, ebook, pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Poradnik Wykonawcy
Klasyfikacje, definicje, parametry
Ściany
Ściany
Ściany zewnętrzne w budynku dzielimy na:
noœne (konstrukcyjne), przenosz¹ce obci¹¿enia pionowe (od dachów, stropów, balkonów) oraz pozio-
me (od wiatru) i przekazuj¹ce je na ³awy fundamentowe
nienoœne (os³onowe), przenosz¹ce tylko swój ciê¿ar, mog¹ce te¿ pe³niæ rolê dodatkowego usztywnie-
nia.
zewnętrzne
noœne
os³onowe
Ściany wewnętrzne w budynku dzielimy na:
noœne, przenosz¹ce obci¹¿enia od stropów i przekazuj¹ce je na ³awy fundamentowe
dzia³owe, dziel¹ce wiêksze pomieszczenia (których wymiary wynikaj¹ z uk³adu œcian konstrukcyjnych
budynku) na mniejsze, przenosz¹ce tylko swój ciê¿ar i ewentualne si³y poziome (np. od gwa³townego
oparcia siê cz³owieka), stanowi¹ce obci¹¿enie dla stropu, na którym stoj¹.
wewnętrzne
noœne
dzia³owe
Konstrukcje ścian zewnętrznych
Stosuje siê trzy rodzaje œcian zewnêtrznych:
– trójwarstwowe
– dwuwarstwowe
– jednowarstwowe
Ściany
Ściany zewnętrzne trójwarstwowe
Œciana trójwarstwowa sk³ada siê z:
wewnêtrznej warstwy noœnej,
warstwy izolacyjnej,
zewnêtrznej warstwy os³onowej.
Warstwa wewnêtrzna œciany przejmuje obci¹¿enie od dachów, stropów i balkonów (gdy œciana zewnêtrz-
na jest œcian¹ noœn¹) lub usztywnia konstrukcjê budynku (je¿eli œciana zewnêtrzna nie jest œcian¹ noœn¹).
Zewnêtrzna warstwa os³onowa przenosi swój w³asny ciê¿ar oraz uczestniczy, proporcjonalnie do swojej
sztywnoœci, w przenoszeniu si³ poziomych od wiatru lub od parcia gruntu (w przypadku œcian piwnic).
Chroni te¿ œcianê wewnêtrzn¹ przed dzia³aniem czynników atmosferycznych.
Obie warstwy œciany: zewnêtrzna i wewnêtrzna po³¹czone s¹ kotwami. Kotwy przenosz¹ czêœæ si³ pozio-
mych na œcianê wewnêtrzn¹, co zabezpiecza warstwê elewacyjn¹ przed zniszczeniem. Powinny byæ roz-
mieszczone równomiernie na ca³ej powierzchni œciany. Rozstawy kotew w poziomie i w pionie s¹ okreœlo-
ne szczegó³owo w normach. Warstwa zewnêtrzna nie powinna byæ sztywno powi¹zana z warstw¹ we-
wnêtrzn¹, poniewa¿ ogranicza to jej swobodne ruchy termiczne powstaj¹ce wskutek nagrzewania siê pod
wp³ywem wysokiej temperatury otoczenia, co mo¿e prowadziæ do uszkodzeñ.
trójwarstwowe
dwuwarstwowe
jednowarstwowe
Warstwy zewnętrzną i wewnętrzną ściany wykonuje się z:
elementów ceramicznych,
elementów wapienno– piaskowych (silikatowych),
betonu komórkowego.
Izolację cieplną wykonuje się z:
p³yt styropianowych,
p³yt z we³ny mineralnej,
p³yt z we³ny szklanej,
pianki poliuretanowej lub krylaminowej
materia³ów sypkich pochodzenia roœlinnego (wióry drzewne, trociny) lub mineralnego (¿u¿el granulo-
wany, keramzyt).
Materia³y i gruboœci warstw musz¹ byæ tak dobrane, ¿eby budynek spe³nia³ wymagania normy cieplnej. Aby
unikn¹æ mostków termicznych, stropy i œciany wewnêtrzne powinny stykaæ siê tylko z wewnêtrzn¹ warstw¹
œciany zewnêtrznej (wieñce stropowe powinny byæ oparte tylko na warstwie wewnêtrznej). Szczelinê miê-
dzy warstwami muru wype³nia siê materia³em izolacyjnym ca³kowicie lub czêœciowo. Przy wype³nieniu ca³-
kowitym otrzymujemy szczelinê niewentylowan¹. Przy wype³nieniu czêœciowym pozostawia siê pustkê po-
INFORMATOR RYNKOWY BUDOWNICTWA JEDNORODZINNEGO 2003
STAN SUROWY ZAMKNIĘTY
wietrzn¹ miêdzy izolacj¹ termiczn¹ i warstw¹ zewnêtrzn¹,przez co umo¿liwia siê wentylacjê szczeliny, któ-
ra pozwala na osuszanie izolacji i muru, nie dopuszczaj¹c do zawilgocenia. Œciany ze szczelin¹ wentylowa-
n¹ charakteryzuj¹ siê bardzo dobr¹ izolacyjnoœci¹ ciepln¹ i odpornoœci¹ na wp³ywy atmosferyczne, s¹ jed-
nak dosyæ trudne do wykonania (wymagaj¹ otworów odpowietrzaj¹cych i odwadniaj¹cych szczelinê).
W nowym budynku obie warstwy muru, wewnêtrzn¹ i zewnêtrzn¹, wznosi siê prawie jednoczeœnie, przy
zachowaniu ró¿nicy poziomów do 50 cm (wy¿sza jest zawsze czêœæ wewnêtrzna œciany). Nie zaleca siê
wznoszenia najpierw ca³ej œciany wewnêtrznej, a nastêpnie dobudowywania œcianki os³onowej, poniewa¿
nierównomierne osiadanie obu warstw mo¿e doprowadziæ do uszkodzenia elewacji. Poza tym trudno jest
wtedy zachowaæ poziome po³o¿enie kotew ³¹cz¹cych obie warstwy muru. Wykonanie najpierw ca³ej war-
stwy os³onowej mo¿e doprowadziæ do jej zawalenia siê wskutek dzia³ania wiatru.
Wady ścian trójwarstwowych:
wysoki koszt,
du¿a pracoch³onnoœæ wykonania
du¿a gruboœæ
du¿y ciê¿ar
trudnoœæ unikniêcia mostków termicznych (czêsto spowodowanych niestarannym wykonawstwem).
Ściany zewnętrzne dwuwarstwowe
Œciany zewnêtrzne dwuwarstwowe sk³adaj¹ siê z:
konstrukcyjnej warstwy noœnej,
warstwy izolacyjnej.
Warstwê konstrukcyjn¹ wykonuje siê z:
elementów ceramicznych,
elementów wapienno– piaskowych (silikatowych),
betonu komórkowego.
Izolacjê ciepln¹ wykonuje siê z:
p³yt styropianowych (metoda lekka mokra)
p³yt z we³ny mineralnej lub szklanej (metoda lekka mokra lub sucha)
Ściany zewnętrzne jednowarstwowe
W œcianach zewnêtrznych jednowarstwowych materia³, z którego wykonana jest œciana pe³ni jednoczeœnie
dwie funkcje: konstrukcyjn¹ i izolacyjn¹. Obecnie œciany jednowarstwowe, spe³niaj¹ce warunki normy
cieplnej dla budynków mieszkalnych, mo¿na budowaæ tylko z pustaków lub bloczków porowatych, albo
elementów specjalnych systemów œciennych gipsowych lub styropianowych.
Zalety ścian jednowarstwowych:
mniejsza pracoch³onnoœæ wykonania w porównaniu ze œcianami dwu– i trójwarstwowymi,
mniejsze zu¿ycie zaprawy
skrócenie czasu prac budowlanych
niewielki ciê¿ar œciany.
Mostek termiczny
– miejsce, przez które (wskutek niedostatecznej izolacji lub wadliwego wykonaw-
stwa) ciep³o wydostaje siê z budynku
Ściany z betonu komórkowego
Marki
Beton komórkowy wytwarza siê z piasku, wody i wapna, z dodatkiem ró¿nego rodzaju spoiw. Piasek jest
czasami zastêpowany popio³em lub mieszank¹ popio³u z piaskiem. W budownictwie najczêœciej stosuje siê
beton komórkowy autoklawizowany– poddany w autoklawach dzia³aniu wysokoprê¿nej pary wodnej i pod-
wy¿szonej temperatury (180– 190°C). Beton komórkowy jest charakteryzowany przez markê i odmianê.
1,5
2,0
3,0
4,0
5,0
6,0
7,0
Marka
oznacza œredni¹ wytrzyma³oœæ na œciskanie w stanie suchym
Odmiana
oznacza œredni¹ gêstoœæ objêtoœciow¹ w stanie suchym
Produkowane s¹ bloczki i p³ytki nastêpuj¹cych marek: 1,5; 2,0; 3,0; 4,0; 5,0; 6,0; 7,0. Wyroby produkowa-
ne s¹ w czterech odmianach: M400, M500, M600, M700. Liczba przy literze oznacza œredni¹ gêstoœæ ob-
jêtoœciow¹ mierzon¹ w kg/m
3
. Wyroby o mniejszej gêstoœci objêtoœciowej maj¹ lepsz¹ izolacyjnoœæ ter-
miczn¹, ale ni¿sz¹ wytrzyma³oœæ na œciskanie. Na elementy konstrukcyjne noœne mog¹ byæ stosowane
elementy o marce nie mniejszej ni¿ 4,0 i gêstoœci objêtoœciowej wiêkszej od 550 kg/m
3
. Pozosta³e elementy
INFORMATOR RYNKOWY BUDOWNICTWA JEDNORODZINNEGO 2003
STAN SUROWY ZAMKNIĘTY
Poradnik Wykonawcy
Klasyfikacje, definicje, parametry
Odmiany
mog¹ byæ stosowane jako materia³ izolacyjny i wype³niaj¹cy w œcianach os³onowych i warstwowych. W
Polsce nie zaleca siê wznoszenia z betonu komórkowego œcian piwnic i œcian poni¿ej 50 cm od poziomu
terenu (producenci niemieccy zezwalaj¹ na to pod warunkiem zastosowania odpowiedniej izolacji prze-
ciwwilgociowej). W budynkach ze œcianami z betonu komórkowego mo¿na stosowaæ p³yty stropowe z be-
tonu komórkowego lub inne typy stropów.
Œciany z betonu komórkowego s¹ lekkie i charakteryzuj¹ siê dobr¹ izolacyjnoœci¹ ciepln¹ i akustyczn¹, ale
z powodu porowatej struktury maj¹ du¿¹ nasi¹kliwoœæ (dochodz¹c¹ do 45%), co w przypadku zawilgoce-
nia w okresie zimowym mo¿e doprowadziæ do przemarzania muru. Pe³ne zawilgocenie powoduje obni¿e-
nie wytrzyma³oœci o 50%.
W Polsce produkuje siê kilka rodzajów betonu komórkowego. Na rynku dostêpne s¹ te¿ wyroby firm nie-
mieckich (Ytong).
M 400
M 500
M 600
M 700
Beton komórkowy produkowany w Polsce
Symbol
Nazwa
Kruszywo
Spoiwo
BLB
Beton Lekki Belitowy
piasek kwarcowy cement portllandzki lub hutniczy,
wapno suchogaszone
PGS
Piano– Gazo– Silikat
piasek kwarcowy
gips, wapno mielone
lub popió³ lotny
SW
Silikat Wolnotê¿ejacy
piasek kwarcowy
wapno mielone
lub popió³ lotny
gips i wapno suchogaszone
Unipol Uniwersalna Polska Technologia piasek kwarcowy
cement portlandzki
lub popió³ lotny
wapno mielone
Zalety ścian z betonu komórkowego:
dobra izolacyjnoœæ cieplna i akustyczna,
mo¿liwoœæ wybudowania œciany jednowarstwowej spe³niaj¹cej wymagania normy cieplnej,
lekkoœæ,
³atwoœæ obróbki (beton mo¿na ci¹æ zwyk³ymi narzêdziami ciesielskimi),
precyzja wymiarów,
niska pracoch³onnoœæ wykonania (dom mo¿na postawiæ w ci¹gu kilku miesiêcy)
Wady ścian z betonu komórkowego:
du¿a nasi¹kliwoœæ,
kruchoœæ wyrobów (podczas transportu i roz³adunku obowi¹zuje szczególna ostro¿noœæ)
Asortyment
dostêpnych na rynku wyrobów obejmuje: bloczki œcienne o ró¿nych wymiarach przeznaczo-
ne do wznoszenia œcian jednowarstwowych, wielowarstwowych i dzia³owych, bloczki uzupe³niaj¹ce, p³y-
ty stropowe i dachowe, nadpro¿a prefabrykowane, elementy ocieplenia wieñców (prostopad³oœcienne ele-
menty z doklejon¹ warstw¹ we³ny mineralnej), kszta³tki przeznaczone do wylewania nadpro¿y i wieñców,
kszta³tki do formowania s³upów ¿elbetowych w œcianach (system szkieletu ¿elbetowego z wype³nieniem
z betonu komórkowego) z wype³nieniem– kszta³tki pe³ni¹ w tym przypadku rolê szalunku traconego.
Nadpro¿e
– belka nad otworem (na ogó³ okiennym lub drzwiowym) przenosz¹ca obci¹¿enie od sto-
j¹cej nad ni¹ œciany
Ściany z betonu zwykłego z wypełnieniem
Podczas produkcji do betonu dodaje siê ró¿nego rodzaju wype³niacze, zmieniaj¹ce jego w³aœciwoœci
(przede wszystkim termoizolacyjne), dziêki czemu otrzymane wyroby mog¹ byæ stosowane do budowy
œcian jednowarstwowych, które spe³niaj¹ wymagania normy cieplnej dla budynków mieszkalnych. W³a-
œciwoœci mechaniczne i cieplne betonu zale¿¹ od iloœci wype³niaczy. Przy wiêkszej iloœci wype³niacza
otrzymuje siê wyroby o ni¿szej gêstoœci objêtoœciowej i lepszych parametrach cieplnych, ale mniejszej wy-
trzyma³oœci, które maj¹ zastosowanie przede wszystkim termoizolacyjne. Dodaj¹c do mieszanki wiêcej ce-
mentu otrzymuje siê wyroby o wiêkszej gêstoœci, i wy¿szej wytrzyma³oœci, nadaj¹ce siê tak¿e na elemen-
ty noœne konstrukcji.
Z betonu z wype³niaczami produkuje siê pustaki, p³yty i bloczki.
Wiêkszoœæ dostêpnych na rynku syste-
mów bazuje na nastêpuj¹cym asortymencie wyrobów
:
Podstawowych, do których zalicza się:
pustaki œcienne podstawowe, wyposa¿one w pionowe kana³y o ró¿nych kszta³tach i wymiarach (w nie-
których systemach wype³nione fabrycznie materia³em termoizolacyjnym), przeznaczone do budowy œcian
INFORMATOR RYNKOWY BUDOWNICTWA JEDNORODZINNEGO 2003
STAN SUROWY ZAMKNIĘTY
zewnêtrznych i wewnêtrznych, czêsto dostêpne w wersji z wêgarkiem (do wykañczania œcian w s¹siedz-
twie otworów okiennych lub drzwiowych) lub naro¿nikowej (do wykañczania œcian w naro¿nikach budyn-
ku)
pustaki œcienne do œcianek dzia³owych
Uzupełniających, do których zalicza się
elementy nadpro¿owe (z ociepleniem lub bez) i wieñcowe, przeznaczone do kszta³towania nadpro¿y i
wieñców
pustaki szalunkowe, s³u¿¹ce jako szalunek tracony przy budowie fundamentów i œcian.
pustaki stropowe, s³u¿¹ce jako wype³nienie stropów gêsto¿ebrowych
Œciany zewnêtrzne i wewnêtrzne wykonuje siê z pustaków œciennych. S¹ one wyposa¿one w pionowe ka-
na³y lub otwory. Zale¿nie od systemu i wysokoœci budynku pustaki mog¹ stanowiæ tylko wype³nienie albo
stanowiæ jednoczeœnie elementy noœne œciany (czasami œcianê tak¹ trzeba zbroiæ). W pierwszym przy-
padku kana³y pionowe pustaków wype³nia siê materia³em izolacyjnym (we³n¹ mineraln¹, granulowanym
styropianem lub ekofibrem). W drugim przypadku konstrukcja budynku jest szkieletowa; wybrane otwory
pionowe pustaków zalewa siê betonem, tworz¹c betonowe s³upy przenosz¹ce obci¹¿enia. Pozosta³e otwo-
ry wype³nia siê materia³em izolacyjnym.
Ściany z betonu z wypełnieniem z kruszywa
Do betonu dodaje siê wype³nienie z lekkiego porowatego kruszywa, naturalnego lub sztucznego. Jako wy-
pe³nienie stosuje siê: keramzyt, glinoporyt, agloporyt, gruz, ¿u¿le wielkopiecowe i paleniskowe, ³upkopo-
ryt. Otrzymane wyroby, dziêki porowatej strukturze i niskiej gêstoœci objêtoœciowej maj¹ dobre w³asnoœci
cieplne i dŸwiêkowe. Ich wytrzyma³oœæ na œciskanie zale¿y od wype³nienia i jest z regu³y ni¿sza ni¿ wy-
trzyma³oœæ wyrobów ceramicznych. Mo¿na z nich budowaæ œciany noœne (zewnêtrzne i wewnêtrzne) i
dzia³owe.
Ściany z betonu z wypełnieniem organicznym
Do betonu dodaje siê wype³niacze organiczne, takie jak: trociny, wióry, zrêbki, które podczas produkcji s¹
poddawane procesowi mineralizacji powierzchniowej lub wg³êbnej. Mineralizacja zapobiega gniciu wype³-
niaczy w gotowym betonie, zwiêksza ich przyczepnoœæ do cementu oraz zapewnia w³aœciwe wi¹zanie i
twardnienie betonu. Trociny, wióry i zrêbki powinny pochodziæ z drewna sosny, œwierka lub jod³y; nie mo-
g¹ byæ zbutwia³e ani zanieczyszczone liœæmi.
Ściany z elementów ceramicznych zwykłych
Klasy cegły
ceramicznej pełnej
Do grupy elementów ceramicznych zalicza siê wszystkie wyroby wypalane z gliny. Wyroby ceramiczne
charakteryzuj¹ siê du¿¹ wytrzyma³oœci¹, niewielk¹ nasi¹kliwoœci¹ i mrozoodpornoœci¹, dziêki czemu na-
daj¹ siê dobrze do budowy œcian. Œcienne wyroby ceramiczne dzielimy na pe³ne i dr¹¿one. Wyroby dr¹-
¿one maj¹ otwory, które mog¹ byæ w œcianie usytuowane pionowo lub poziomo. Elementy o otworach
pionowych maj¹ wiêksz¹ wytrzyma³oœæ i lepsz¹ izolacyjnoœæ termiczn¹; mog¹ byæ stosowane do budowy
œcian noœnych. Wyroby o poziomym usytuowaniu otworów z powodu ni¿szej wytrzyma³oœci i izolacyjno-
œci cieplnej stosuje siê przede wszystkim do wykonywania œcian dzia³owych i os³onowych.
Z wyrobów dr¹¿onych nie wolno wykonywaæ fundamentów, œcian piwnic, œcian do wysokoœci 50 cm po-
wy¿ej powierzchni terenu oraz œcian, w których przebiegaj¹ przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne.
Wymiary dostêpnych na rynku wyrobów ceramicznych s¹ dostosowane do przyjêtych w budownictwie
systemów wymiarowych lub s¹ wymiarami systemowymi producentów.
5
7,5
10
15
20
Systemy wymiarowe:
– tradycyjny – oparty na wymiarach ceg³y pe³nej (25 x 12 x 6,5 cm); wymiary elementów s¹ wielo-
krotnoœci¹ wymiarów podstawowych
– modularny – oparty na module podstawowym 10 cm
Ceg³a ceramiczna pe³na
ma znormalizowane wymiary 25 x 12 x 6.5 cm. Jest produkowana w klasach
5, 7.5, 10, 15, 20. Z ceg³y pe³nej buduje siê œciany noœne zewnêtrzne i wewnêtrzne, œciany piwnic; na-
daje siê te¿ na fundamenty, ale obecnie fundamenty wykonuje siê najczêœciej z betonu.
Klasa ceg³y
– liczba okreœlaj¹ca wytrzyma³oœæ ceg³y na œciskanie w MPa
Ceg³a klinkierowa
jest wypalana ze specjalnych gatunków glin ogniotrwa³ych. Ceg³a pe³na ma znorma-
lizowane wymiary 25 x 12 x 6.5 cm lub 24 x 11.5 x 5.2/ 7.1 cm. Charakteryzuje siê bardzo du¿¹ wytrzy-
INFORMATOR RYNKOWY BUDOWNICTWA JEDNORODZINNEGO 2003
STAN SUROWY ZAMKNIĘTY
Poradnik Wykonawcy
Klasyfikacje, definicje, parametry
Klasy cegły
klinkierowej
ma³oœci¹ na œciskanie (ceg³ê produkuje siê w dwóch klasach wytrzyma³oœci: 25 i 35 MPa) oraz ma³¹ na-
si¹kliwoœci¹, (6 – 12%, zwykle oko³o 6%). Wytrzymuje bez uszkodzeñ ponad 100 cykli zamra¿ania i od-
mra¿ania. Ma du¿¹ odpornoœæ na dzia³anie kwasów i zasad, dziêki czemu mo¿na j¹ stosowaæ w œrodowi-
skach o du¿ej agresji chemicznej. Mo¿na z niej budowaæ œciany noœne i os³onowe oraz fundamenty. Ze
wzglêdu na walory estetyczne ceg³ê klinkierow¹ stosuje siê wszêdzie tam, gdzie chce siê uzyskaæ bez tyn-
kowania ³adny wygl¹d muru: do wykonywania warstwy elewacyjnej œcian zewnêtrznych warstwowych, do
zaakcentowania wybranych fragmentów elewacji, na podmurówki, filary, balustrady, kominki i elementy
ma³ej architektury. Produkuje siê ceg³ê klinkierow¹ w ró¿nych kolorach, o fakturze g³adkiej lub ryflowanej,
powierzchni szkliwionej lub nieszkliwionej.
Ceg³a klinkierowa
dr¹¿ona ma wymiary analogiczne jak ceg³a klinkierowa pe³na, ale jest wyposa¿ona
w pionowe kana³y (okr¹g³e lub owalne), rozmieszczone w dwóch lub trzech rzêdach.
Ceg³a kratówka
jest wyposa¿ona w pionowe otwory o przekroju rombowym i powierzchniach bocznych
rowkowanych (co zwiêksza przyczepnoœc zaprawy); ma wymiary w planie analogiczne jak ceg³a pe³na, ale
zró¿nicowan¹ wysokoœæ. Wytwarza siê cztery typy kratówki: K1 (o wysokoœci 6.5 cm), K2 (14 cm), K3–K
(18.8 cm), K3 (22 cm). Ceg³ê kratówkê produkuje siê w klasach: 7.5, 10, 15, 20. Mo¿na z niej wznosiæ
œciany konstrukcyjne i os³onowe.
Ceg³a dziurawka
ma wymiary analogiczne jak ceg³a pe³na, ale jest wyposa¿ona w otwory poziome
(okr¹g³e, prostok¹tne lub owalne), równoleg³e do d³u¿szego (ceg³a W– wozówkowa) lub krótszego (ceg³a
G– g³ówkowa) boku podstawy. Jej wytrzyma³oœæ na œciskanie jest niska; wynosi 3.5 lub 5 MPa. Ceg³a
dziurawka jest stosowana do wykonywania œcian dzia³owych lub zewnêtrznych warstw os³onowych œcian
warstwowych.
Pustaki ceramiczne
dr¹¿one pionowo s¹ to wyroby wiêksze od cegie³, wyposa¿one w otwory, prze-
znaczone do wykonywania œcian konstrukcyjnych i os³onowych. Produkowane s¹ w klasach wytrzyma³o-
œci: 5, 7.5, 10, 15, 20. Podczas murowania œciany uk³ada siê je otworami pionowo. Z pustaków cera-
micznych dr¹¿onych buduje siê œciany wewnêtrzne noœne i wewnêtrzne warstwy noœne œcian zewnêtrz-
nych trójwarstwowych i dwuwarstwowych.
Pustaki dr¹¿one
(MAX, ZMS, MEGA) maj¹ najczêœciej wy-
miary dostosowane do koordynacji wymiarowej opartej na module podstawowym 10 cm.
Ceg³a modularna
pe³na zosta³a zaprojektowana jako element uzupe³niaj¹cy przy wznoszeniu œcian z pu-
staków dr¹¿onych– w celu uzyskania prawid³owego wi¹zania muru w naro¿nikach i filarach oraz w s¹-
siedztwie otworów. Szerokoœæ ceg³y wynosi 28.8 cm, gruboœæ – 8.8 lub 12 cm. Wysokoœæ jest równa wy-
sokoœci pustaków (22 cm) lub po³owie wysokoœci pomniejszonej o gruboœæ spoiny (10.4 cm). Ceg³a mo-
dularna jest wyposa¿ona w okr¹g³e pionowe otwory, rozmieszczone w taki sposób, aby u³atwiæ dzielenie ce-
g³y na mniejsze elementy. Jest produkowana w wersji zwyk³ej i licowej, które ró¿ni¹ siê wygl¹dem bocznej
powierzchni. Mo¿na z niej budowaæ tak¿e œcianki dzia³owe. Jest dostêpna w klasach: 5, 7.5, 10, 15, 20.
Ceg³a modularna
dr¹¿ona ró¿ni siê od ceg³y modularnej pe³nej objêtoœci¹ otworów (objêtoœæ wiêksza
od 30% objêtoœci ceg³y) i mas¹.
Pustaki wentylacyjne
s³u¿¹ do budowy pionów wentylacyjnych w budynkach mieszkalnych murowa-
nych. S¹ produkowane w dwóch wersjach: bez otworu w œciance bocznej i z otworem na osadzenie krat-
ki wentylacyjnej.
Pustaki do przewodów dymowych
s¹ produkowane w dwóch wersjach: bez bocznego otworu wloto-
wego i z bocznym otworem wlotowym s³u¿¹cym do pod³¹czenia przewodu paleniskowego.
Ceg³y kominówki
s¹ to ceg³y w kszta³cie wycinka pierœcienia ko³owego, przeznaczone do budowy ko-
minów o przekroju pierœcieniowym. S¹ wyposa¿one w pionowe otwory przelotowe (1– 5) o przekroju elip-
tycznym.
25
35
Klasy cegły
kratówki
7,5
10
15
20
Klasy cegły
dziurawki
3,5
5,5
Klasy pustaków
ceramicznych
5,0
7,5
10
15
20
Klasy cegły
modularnej
5,0
7,5
10
15
20
Ściany z elementów ceramicznych porowatych
Klasy pustaków
porowatych
Przy murowaniu œciany z pustaków porowatych bardzo wa¿ne jest stosowanie lekkich zapraw o ni-
skim wspó³czynniku przewodnoœci cieplnej. W przeciwnym wypadku du¿a ró¿nica miêdzy przewod-
noœci¹ ciepln¹ zaprawy i pustaków mo¿e znacznie pogorszyæ w³aœciwoœci œciany.
Porowate tworzywo ceramiczne otrzymuje siê przez dodanie do masy ceramicznej ³atwopalnych dodatków
(trociny, granulat styropianowy, m¹czka drzewna), które nie ulegaj¹ zniszczeniu podczas formowania, utle-
niaj¹ siê natomiast w procesie wypalania wyrobów, pozostawiaj¹c mikropory. Dziêki mikroporom uzyska-
ne wyroby maj¹ niski wspó³czynnik przenikania ciep³a (przy jednoczeœnie niskim ciê¿arze), dlatego z pu-
staków porowatych mo¿na budowaæ œciany jednowarstwowe. Wykorzystuje siê je równie¿ do budowy
œcian dwu– i trójwarstwowych oraz œcianek dzia³owych.
Pustaki produkowane s¹ w klasach wytrzyma³oœci 10 i 15. Maj¹ postaæ du¿ych bloków (przyk³adowe wy-
miary: 44 x 25 x 24 cm, 38 x 25 x 24 cm, 30 x 25 x 24 cm, 49.8 x 17.5 x 23.8 cm) lub elementów drob-
10
15
INFORMATOR RYNKOWY BUDOWNICTWA JEDNORODZINNEGO 2003
STAN SUROWY ZAMKNIĘTY
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy