[ Pobierz całość w formacie PDF ]

[9] WARGULE

 

Mroczny jest cień, gdzie Wargul śpi

Mokry, czarny jak tusz.

Dzwon smutno dzwoni: raz-dwa-trzy,

Gdy w bagnie toniesz już.

 

Utoniesz w mule, o niebaczny!

Gdy stukasz do ich dzrwi.

Gargulców uśmiech coś dziwaczny,

Ten sekret zdradzi ci.

 

Nad zgniłej rzeki korytem

Płaczące wierzby śpią.

Padlinożerne stwory skryte

O swych ofiarach śnią.

 

Za Górami Merlok, za najdalszą z dróg,

W ponurej dolinie czyha smętny wróg.

Nad brzegiem bajora, gdzie zamiera wiatr

Bez słońca i gwiazd – to Warguli świat.

 

A w lochu tam, gdzie Wargul śpi,

Wilgoć i mrok, i chłód.

W mdłym blasku świecy złoto lśni

I syci bogactw głód.

 

Z sufitu – kap! – wilgotne łzy

Na mokry kapiÄ… mur,

A gdy zastukasz do ich drzwi

Słyszysz kroków szur-szur.

 

Przez szparę ich nieśmiały wzrok

I czujnie dłońie dwie.

Gdy skończą, w czarnym worku w mroku

Uniosą kości twe.

 

Za Górami Merlok, za najdalszą z dróg,

Gdzie pajęczyn kotary i bagienny smród,

Przez puszczę mokrych drzew, zimną lęku nić,

Tam znajdziesz Warguli, by ich strawą być.

... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

xiaodongxi.keep.pl