[051103] Beata Brzozowska - Zaj cia Korekcyjno-Kompen, Pomoce terapeutyczne edukacyjne, Terapia pedagogiczna✹, ebook, pdf

ORGANIZACJA PRACY KOREKCYJNO-KOMPENSACYJNEJ

Na zajęcia korekcyjno-kompensacyjne kwalifikujemy dzieci z diagnozą psychologiczno-pedagogiczną z poradni, ze stwierdzonym rodzajem trudności i opisanym sposobem pracy.

Zajęcia powinien prowadzić nauczyciel posiadający kwalifikacje w zakresie terapii pedagogicznej.

Zajęcia odbywają się na etapie nauczania zintegrowanego od I do III klasy, wskazane 2 razy w tygodniu. Liczba uczestników od 2 do 5.

· Podstawą pracy jest diagnoza z poradni, która powinna zawierać:

- informację o przyczynach trudności,

- informację o stanie psychicznym dziecka,

- informację o zaburzeniach funkcji,

- informację o analizie jakościowej trudności w czytaniu.

· Wnioski po diagnozie pozwalają konstruować indywidualny program

terapii.

· W czasie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych obserwujmy dziecko pod

kątem:

- postępów w nauce,

- niwelowania zaburzeń rozwojowych,

- reakcji emocjonalnych dziecka,

- motywacji do pracy,

· Spostrzeżenia odnotowywane są w dzienniku lub na wpiętej kartce.

Obraz dziecka widziany przez nauczyciela- terapeutę, może być zupełnie

inny na zajęciach korekcyjnych niż w klasie wśród wielu uczniów.

· Ocena postępów dziecka i obserwacja funkcjonowania pozwala na:

- podjęcie decyzji o zwolnieniu ucznia z zespołu, gdy opóźnienia zostały wyeliminowane,

- określenie dalszych kierunków terapii pedagogicznej,

- obserwacji rozwoju dziecka i w razie czego , skierowanie na

badania kontrolne np. regres- cofanie się.
* Nauczyciel-terapeuta przekazuje informacje nauczycielom uczącym np. w

jaki sposób ma pracować z uczniem oceniać go itp.

TOK JEDNOSTKI METODYCZNEJ- ZAJĘĆ KOREKCYJNO-KOMPENSACYJNYCH

1) Ćwiczenia ogólnorozwojowe- np. rozmowa z całą grupą, z wykorzystaniem wiersza, piosenki, zagadek, obrazków, loteryjek obrazkowych w celu ćwiczenia mowy, myślenia, pamięci, dostrzegania akcji i związków przyczynowo-skutkowych, koncentrujące uwagę, aktywizujące.

2.Ćwiczenia utrwalające (1—2) materiał z poprzednich zajęć w różnych

wersjach: sprawozdanie w jakim stopniu zostały przyswojone treści

programowe i usprawnione analizatory.

3.Ćwiczenia relaksacyjne, odprężające w formie zabaw ruchowych, czy kierowanych ruchem , z wykorzystaniem piosenek ( w miarę możliwości dostosowanych do tematyki wiodącej).

4.Ćwiczenia związane z podaniem nowych treści programu terapii pedagogicznej –np.: ćwiczenia w czytaniu i pisaniu.

5.Ćwiczenia podsumowujące – całościowe, utrwalenie materiału, sprawdzenie w jakim stopniu dzieci opanowały treści programu terapii pedagogicznej.

· Gdy układy ćwiczeń będą atrakcyjne w formie i treści, na pewno spowodują

uaktywnienie do myślenia i działania , będą miały wpływ na usprawnienie

funkcji percepcyjno- motorycznych, ćwiczenia umiejętności szkolnych i

usuwanie luk w wiadomościach szkolnych.

· Nauczyciel-terapeuta to kompetentny n-ciel który:

- Prężnie i sprawnie włada wiedzą merytoryczną, metodyczną w zakresie terapii pedagogicznej i poradnictwa terapeutycznego.

- Wykazuje umiejętności diagnozowania działań terapeutycznych, konstruowania programu konkretnej działalności terapeutycznej.

- Posiada własny warsztat diagnostyczny i terapeutyczny oraz dorobek w praktyce pedagogicznej pozytywną ocenę pracy w roli nauczyciela terapeuty.

- Posiada dokumentację przypadków, diagnozę wyjściową, końcową, program i plan jego realizacji, wytwory pracy dziecka wraz z ich analizą własne weryfikacje, modyfikacje programu.

- Posiada wiarę, że to co robi jest słuszne, potrzebne.

Dziecko musi chcieć przychodzić na zajęcia, ma odnosić sukcesy.

ZASADY DZIAŁAŃ KOREKCYJNYCH

· W pracy z dzieckiem o nieharmonijnym rozwoju celowe jest także stosowanie następujących zasad.

1.Zasada indywidualizacji.

Dobieramy ćwiczenia na podstawie diagnozy dostosowane do możliwości

dziecka rodzaju oraz stopnia zaburzeń. Nie wskazane jest współzawodnictwo,

gdyż dzieci , które nie są wstanie nadążyć za innymi zniechęcają się do

pracy.

2.Zasada celowości.

Układ ćwiczeń powinien być skonstruowany w taki sposób, aby nawet

najdrobniejszy element zajęć był podporządkowany określonemu celowi.

Uświadomienie celu ćwiczeń motywuje dzieci do wysiłku.

3.Zasada wszechstronności.

Starając się pomóc dziecku w nauce należy stosować wszechstronnie,

szerokozakresowe ćwiczenia. Usprawniamy nie tylko funkcje zaburzone

, ale także nie zaburzone , aby uczeń mógł kompensować swoje braki.

Wszechstronność działań to też współpraca z rodzicami i nauczycielami

w szkole.

4.Zasada życzliwości.

Dziecko nie osiągnie sukcesu gdy nie ma wokół siebie osób życzliwie

ustosunkowanych, które razem z nim cieszą się z jego postępami i

sukcesami. Życzliwy stosunek do dziecka mobilizuje do pracy .

PROGRAM POSTĘPOWANIA TERAPEUTYCZNEGO

                 UWZGLĘDNIA 4 ASPEKTY ODDZIAŁYWAŃ:

   I. Aspekt psychologiczny- występuje w interakcjach między dzieckiem,       terapeutą i rodziną. Rozwija motywację do nauki.
II. Aspekt psychokorekcyjny – stosowanie szeregu zabiegów korekcyjno-        kompensacyjnych i naprawczych.

III. Aspekt psychodydaktyczny – kształtowanie prawidłowych umiejętności

czytania i pisania w miarę aktualnych i przyszłych potrzeb dziecka oraz

wymagań programów nauczania.

IV.Aspekt ogólnorozwojowy – to pobudzanie i wszechstronne usprawnianie

rozwoju psychoruchowego i emocjonalnego, rozwijanie zainteresowań i

zamiłowań dziecka.

Struktura jednostki zajęć w ujęciu metodycznym zamyka się w układzie czterech podstawowych ogniw:

Ogniwo I Organizacja, mobilizacja i wdrożenie dzieci do pracy.

Ogniwo II Intensywna, efektywna praca korekcyjno- usprawniająca.

Ogniwo III Relaks, odprężenie, odciążenie po wysiłku i zmęczeniu.

Ogniwo IV Podsumowanie i sprawdzenie poziomu efektów terapii.

Programowanie i planowanie efektów pracy korekcyjno-kompensacyjnej.

Struktura programu pracy korekcyjno- kompensacyjnej obejmuje 3 okresy:

1.Okres propedeutyczny (wstępny).

2.Okres właściwy (najdłuższy).

3.Okres uzupełniania podstawowych wiadomości i umiejętności oraz ich

doskonalenie.

Okres wstępny – poprzedzający rozpoczęcie systematycznej nauki czytania i pisania, metodą sylabową np.

- ćwiczenia w analizie i syntezie mowy,

- ćwiczenia wdrażające i utrwalające znajomość samogłosek,

Okres właściwy – systematyczne kształtowanie i utrwalanie umiejętności poprawnego czytania i pisania w oparciu o podstawowe litery i głoski alfabetu.

Okres uzupełniania wiadomości i umiejętności ortograficznych oraz doskonalenie czytania i poziomu graficznego pisma np.

- ćwiczenia usprawniające tempo i technikę czytania i czytania ze zrozumieniem.

- ćwiczenia doskonalące graficzny poziom pisma płynne pisanie liter, wzorów itp.

· Konstruując jednostkę metodyczną, zajęciową należy:

- nowy materiał podać, pogłębić i utrwalić,

- sprawdzić stopień opanowania materiału uprzednio opanowanego,

- nowy materiał powinien ściśle wiązać się z poprzednim,

- niektóre formy, ćwiczenia, treści programowe należy powtarzać indywidualnie z uczniem,

- należy stosować przeplatankę ćwiczeń o charakterze korekcyjnym, relaksacyjnym i stymulującym,

- nie przedawkować jednorodnych ćwiczeń wymagających wysokiego wysiłku,

- przeplatać ćwiczenia usprawniające zaburzone funkcje.

· Zajęcia korekcyjno- kompensacyjne nie przypominają lekcji, nie ma ocen, rywalizacji, współzawodnictwa. Tempo pracy dostosowuje się do możliwości ucznia .

Zadaje się mało prac domowych – na początku wcale .

Czas trwania zajęć: dzieci młodsze – 20, 30 minut, starsze - 45 minut do

1,5 godziny.

· Nauczyciel powinien prowadzić dokumentację:

- dziennik zajęć,

- prace dzieci, zeszyty, teczki z pracami.

* Na udział dziecka w zajęciach muszą wyrazić pisemną zgodę rodzice.

* Na zajęcia korekcyjno-kompensacyjne mogą uczęszczać dzieci nie zdiagnozowane, (gdy rodzic nie wyraża zgody na badanie w poradni) ,

a nauczyciel widzi taką potrzebę.

* Za prawidłowy przebieg zajęć odpowiada dyrektor placówki.

Opracowała: mgr Beata Brzozowska

Źródło: notatki i materiały ze studiów podyplomowych – kierunek terapia pedagogiczna

... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy