(6) C-379 87 Anita Groener POL opis, Europeistyka II rok EPG, Ćwiczenia Dąbrowska-Kłosińska, ebook, pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wymóg znajomości określonego języka jako warunek zatrudnienia nie będzie oznaczał dyskryminacji, jeśli ta znajomość jest niezbędna do właściwego wykonywania pracy.

Wątpliwości prawne

W związku z powyższym warto zastanowić się, czy dopuszczalne jest uzależnianie zatrudnienia od znajomości języka określonego państwa. Odpowiedź na to pytanie zależy od charakteru pracy, o którą ubiega się kandydat. W przypadku pracy, dla której wykonywania nie jest potrzebna znajomość danego języka, uzależnienie zatrudnienia od jego znajomości może prowadzić do dyskryminacji pośredniej ze względu na przynależność państwową. Oznacza to, że jeżeli znajomość danego języka jest niezbędna do wykonywania pracy, to zastosowanie takiego kryterium nie będzie naruszać zasady równego traktowania w dostępie do zatrudnienia. Warto jednak zwrócić uwagę na szerokie rozumienie użytego w tym przepisie zwrotu „niezbędna ze względu na charakter oferowanego miejsca pracy”. W wyroku w sprawie Groener (C-379/87) Trybunał uznał, że wymóg znajomości języka irlandzkiego przez nauczyciela sztuki pochodzącego z Holandii, mimo że prowadzi on zajęcia wyłącznie w języku angielskim, nie stanowi naruszenia zasady niedyskryminacji.

Trybunał uzasadnił to szczególnymi okolicznościami tej sprawy, a przede wszystkim polityką państwa zmierzającą do rozpowszechniania użycia języka irlandzkiego. Otóż nie wszyscy obywatele Irlandii posługiwali się wówczas językiem irlandzkim, mimo że stanowił on pierwszy urzędowy język tego państwa. W związku z tym celowe było podjęcie działań polegających na utrzymaniu i promocji tego języka. Istotne znaczenie pełniła tutaj edukacja, w tym nauczyciele, którzy nie tylko przez nauczanie, ale również przez uczestnictwo w codziennym życiu szkoły mieli wpływ na uczniów. W związku z tym, zdaniem Trybunału, istniały uzasadnione powody, aby wymagać od nauczycieli szkół publicznych znajomości języka irlandzkiego.

Zaświadczenie o znajomości języka

Poza wymaganiem znajomości języka niezgodne z prawem wspólnotowym może okazać się także żądanie od kandydatów przedstawienia zaświadczenia o znajomości konkretnego języka. Z taką sytuacją będziemy mieli do czynienia, gdy uzyskanie wskazanego przez pracodawcę zaświadczenia jest łatwiejsze dla osób mieszkających na stałe w państwie zatrudnienia niż osób, zwykle cudzoziemców, mieszkających w innych państwach członkowskich.

Do zilustrowania takiej sytuacji może posłużyć wyrok Trybunału z sprawie Angonese (C-281/98). Pan Angonese, obywatel włoski, którego językiem ojczystym był niemiecki, ubiegał się o zatrudnienie w banku w Bolzano (Włochy). Jednym z warunków rekrutacji było przedstawienie zaświadczenia o dwujęzyczności wydawanego przez władze Bolzano. Dla mieszkańców tej prowincji posiadanie takiego zaświadczenia było czymś normalnym, gdyż uzyskiwali je w ramach kursów zawodowych. Pan Angonese, chociaż znakomicie znał i język włoski, i niemiecki, nie mógł uzyskać tego zaświadczenia na czas, ponieważ nie mieszkał na stałe w Bolzano.

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy